ARAF

Seni ve seni sevmeyi düşündüğüm her an öylesine güçlü ve yoğun ki, kalbimi çıtır çıtır okşayan bir ateş gibi sanki, tenimi yakmayan, sıcacık.

Huzurlu..

Güvenli..

Sağanak bir yağmur altında eve koşmak,

Nefes nefese çıkılan bir yokuşun başından yamaçtaki kenti izlemek,

Gece yarısı korku dolu kabuslardan uyanıp sığındığın ilk ses gibi.

Mahmur,

ve sımsıkı..

Alelade bir ânı bile zamanın takvimine şiirlerle yazdıracak kadar yoğun. Ama bunu tarif edemeyecek kadar kelimeleri boşverip kalbimdeki gürleyen ateşe veryansın etmek gibi.

Seni tarif edememek ne güzel şey.

Cümleleri senin biçimine sokamamak, kelimeleri kalemimde oynatamamak.. Karşısında afallatan, sanki önceden hiç görmediğim bir renge boyanmışçasına başımı döndüren varlığına hayranlığım...

Dudak kenarımda demlenen firari bir öpücük gibi; var oluşuna derinimde duyduğum aşk.

Çıplak vücudumda gezinen ferah bir şiir gibisin.

25 Eylül 2021

Cumartesi 21:59