Sevgilim Yarın Eylül

Sevgilim, firari sabahlara uzanan yolların başında, hayalin yanıbaşımda bekledim. Fakat yolun sonunda yoktun. Zira yol sendin. Koştum.

Sevgilim, eğer bir maratonsa seni sevmek, nefes nefese soluğumda en güzel yenilgimi taşıdığımı bilmelisin.

Sana her yenildiğimde, içimde biriken kucak dolusu zaferleri kıtalar boyu dağıtır, dünyaya baş gelişini hayranlıkla seyrederim. Adı yok henüz; sana böyle savunmasız ve bir o kadar çıplak kalışlarımın.

Sevgilim, "bütün hayatımı bir yaz akşamında geçirebilirim." dediğin yaz günlerinde, gökyüzünün sana benzeyen yanlarını içime çekerek soluklanıyorum. Uçurum kenarında günbatımlarını seyretmek gibi içime doluşuna hayranlığım.

Sevgilim, dilsiz suskunluklarını duyar, yaşamın kıyısına tutunduğun korkuluklarda seninle beraber evrene meydan okurum. Bir gün tutunamayacak olursan, beraber düşecek olsak dahi bana tutunabilirsin.

Sevgilim, anlamanın sevmekten öte geldiğini seninle öğreniyorum. Seni anlıyorum. Seni anlamak, gürültülü kalabalıklar arasında tanıdığım bir yüzü görmek gibi. Seni anlamak aydınlık şehirlerde koşmak gibi. Seni anlıyorum sevgilim, bak yüzümde bitiyor akşam sefaları...

Sevgilim, duyuyorum; yeryüzünün en güzel bestesi soluğunda titreyen tınıdan akar. Dokunduğun her nota dünyanın fonunda bir senfoni olur da bütün evren senin sesinin etrafında döner. Öyle eşsiz ve güzelsin ki...

Sevgilim, hayatın içinde yorgun düşüp bir adım geriye çekildiğimde bütün koşturmalarımdan geriye kalan tek önemli şeyin sen olduğunu görüyorum. İçimdeki buzullara baharı estiren gözlerin, kardelen cesaretin. Sana olan tutkumu yitirmiyorum.

Sevgilim, yarın Eylül, sana yeniden aşık olacağım. Gözlerimde sakladığım sonbahar yağmurlarına sinen bir pus gibi duruşuna derinden beslediğim aşk; her gece başucumda yıldızlar yağdıran. Mevsimleri, varlığına râm ettiren gücüne hayranım.

Sevgilim, kelimeler sanki sende maddeye dönüşüyor ve tutunamadığım bütün anlamlar seninle köpük denizleri gibi şahlanarak kalbimde bir yuvaya sığınıyor. Sana olan sevgim, baktığım manzaralarda göremediğim ne varsa eşiğimden içeri girmesi gibi; aniden, deli divane...

Sevgilim, ne vakit gözbebeklerindeki o coşkun dünyaya göç etsem hem güçlü hissediyorum hem zayıf kalıyorum. Hem tedirginliğin ateşi sarıyor bedenimi hem heyecanımın derin suları. Tutkun kalıyor, kelimeleri hangi mürekkepte boğacağımı bilmiyorum.

Sadece, o gözlere bakınca nasıl bir insan olmak istediğimi biliyorum. Sevgiyi hangi silüette tanrılaştırmak istediğimi ve gün sonunda dönmek istediğim o evi. O yuvayı. Bunun adının ne olduğu umrumda değil. Ben sen'im. Sen ben'sin.

Sevgilim, sanki seninle yan yana iken bu dünyada sadece ikimiz kalırız da zaman azade olur bizden. Dünyayla aramdaki perde aralanır; çocuksu bir varlığım çıkagelir,  gençlik denilen bir eşikte bütün gürültüleri bastırışım olursun.

Elimden gelseydi dünyanın bütün dillerinde sana senden söz etmek isterdim.

Baharın ilk çiçekleri gibi içime doluşuna hayranlığım, uyku aralarında söylencelere dönüşen adın...

Sevgilim,

Seni seviyorum.

Eylül 2021