BİLSEN Kİ

Zamanında "beni bu kadar seveceğine inanmazdım." diyen adamla karşılaştım. Ben seninle maratonları aşıyor, kalabalıkları yarıyor, rüzgara direnen kumdan kalelerde bir hayat saklıyordum. Ne çok özledim bir bilsen..

Sen aklıma geldikçe saklı balonlar gökyüzüne firar eder, bir çocuk parkı dünyaya hükmederdi. Sen benim zamanın ağıdını susturduğum yerdin. Susturamadıklarım içinde ne çok kayboldum bir bilsen..

Ben seninle sessiz bir klarnete dokunur, sesinin dünyanın damarlarına karıştığı yerlerde papatyalar yetiştirirdim. Artık suskun senfoni geceleri canımı nasıl yakıyor bir bilsen..

Seninle hiç bilmediğim bir dili öğreniyordum. Haritalardan sınırları siliyor, dünyadaki bütün bayrakların sende birleştiğine şahit oluyordum. Acıtıyordun. Sende hem kuru toprağa yığılmış Filistinli bir annenin ağrısı hem de kar tanesini hayal eden Afrikalı çocukların şen gürültüsü vardı. Şimdi derinimde acıyan sessizlikler var anlatamadığım, bir bilsen..

Bir çıkrık döngüsüydü yaşadığımız, hiçliğe uzanan. Çöller sel oluyor, yeryüzü titriyor, ay parçalanıyordu. Şimdi ben nefesinin aktığı caddelerden o parçaları toplayıp güneşe uzatıyor, avuçlarımda eriyişini seyrediyorum, bir bilsen..

Bilsen ki..

Bir bilsen ki..

Ya da boşver bilme

En iyisi.

17 Mayıs 2018